39 odpowiedzi w tym temacie

[teśka]

Już na ten temat się wypowiadałam,ale jeszcze raz się powtórzę.W blokach wielorodzinnych brak jest dobrej izolacji ścian i podłóg,dlatego takie zachowanie dziecka staje się dla sąsiadów uciążliwe.W tym przypadku trudno o to winić rodziców,ponieważ oni też mają prawo,żeby małe dziecko mogło swobodnie poruszać się po swoim mieszkaniu,a nie wszystkie dzieci są takie,że tam gdzie się je posadzi tam siedzą,ponieważ zachowanie dziecka zależy też od jego temperamentu.
Sama wychowałam 3 własnych dzieci i od kilku lat pomagam córce w wychowaniu 4 wnucząt,dlatego wiem że nawet jak bardzo się pilnuje dzieci nie da się uniknąć takich sytuacji,ponieważ każde dziecko jest inne.
Dobrze rozumiem,że każdy ma prawo czuć się komfortowo we własnym domu,ale niestety należy pamiętać o tym,że nie da się porównać życia w domu jednorodzinnym do życia w blokach wielorodzinnych,czy kamienicach.
Mam nadzieję,ze Pani to zrozumie i proszę uzbroić się w cierpliwość,ponieważ im dziecko jest starsze tym więcej zrozumie i na pewno jego zachowanie się zmieni.

Wypowiadałam się na ten temat w tej zacytowanej wypowiedzi,ale jeszcze odniosę się do pozostałych wypowiedzi

Pani Mario niestety takie są uroki zamieszkania w blokach spółdzielczych ,czy komunalnych i nie można w ten sposób podchodzić do życia jak w Pani opisanej wypowiedzi,ponieważ obecnie mieszkań w całej Polsce brakuje,dlatego każdy stara się wykorzystać to co się daje min też  strych.

Powinna Pani również wiedzieć,że  każdy lokator zanim się wprowadzi do mieszkania wykonuje w nim remont,czyli "Urządzanie pukanie,stukanie składanie mebli"który na pewno jest uciążliwy dla sąsiadów i tego nie da się uniknąć w żaden sposób.

Odnośnie zaś Pani sąsiadki,która wychowuje 10-letnią córkę chciałabym wiedzieć skąd Pani wie,ze ona zachowuje się w ten sposób jak Pani napisała w tej swojej wypowiedzi:

."Ona się pyta 10 letniej letniej córki czy dziecko puka? A sama siedzi w odległym pokoju na TV. "

Mam córkę,która pracuje i wychowuje dzieci i wiem,ze jest ona czasem tak padnięta od nadmiaru obowiązków,ze nawet podczas oglądania TV zasypia.

Tak więc proszę chociaż trochę zrozumieć matki tych dzieci,które właśnie muszą wychowywać dzieci i pracować,ponieważ wtedy brakuje im czasu nie tylko dla siebie i własne przyjemności np. na pogawędki u koleżanki,ale i dla  dzieci np. na wyjście z dziećmi na spacer.

 

Gościu Taraban sama ubolewam,ze doczekałam się właśnie   takich czasów,że 

"chłop niewolnik zasuwa w robocie i musi tyrać"

 i często ,gęsto brakuje mu tych pieniędzy ,aby przeżyć do końca miesiąca nie mówiąc już o tym,ze brakuje też tego czasu dla waszych żon i dzieci.

Niestety nie można też mówić,ze obecnie  

"modne też jest pojęcie takie jak bezstresowe wychowanie,"

ponieważ wiem,że :pośpiech stres,obawa  o utratę pracy itp dominują w tym świecie.

Być może takie bezstresowe wychowanie w wielu rodzinach jest,ale myślę,ze tylko w takich,gdzie żony nie muszą pracować i swój czas poświęcić dzieciom

 

Karola ja Ciebie dobrze rozumiem jako matka i zarazem Babcia,lecz i Ty pamiętaj,ze ile jest ludzi ,tyle jest różnych charakterów,dlatego w życiu sprawdza się to przysłowie:

"jeszcze się taki nie urodził,co by każdemu dogodził"
bo sama dobrze wiesz,że chociaż Jezus był człowiekiem również z niego się śmiali,szydzili.

Tak więc czasy się zmieniają,ale nie ludzie i ich charaktery i nie sposób takie "żywiołowe" dzieci jak sama pisałaś

"przywiązać do kaloryfera, może zamknąć w klatce"bo to dopiero jest nieludzkie i nie humanitarne.

[ZosiaA]

Jak się ma tak wrażliwą naturę, że przeszkadzają odgłosy życia,to chyba należy pomyśleć o odizolowaniu się w jakiejś głuszy. Zbudować dom, ogrodzić, pozamykać drzwi i okna (żeby szum wiatru nie docierał) i nie wychodzić bo na zewnątrz może ptaki świergolą